Mortality after incident cancer in people with and without type 2 diabetes:
Impact of metformin on survival
Currie, Craig J et al
Diabetes Care 2012; 35: 299-304
Σκοπός: Ο ΣΔ τ2 συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαφόρων ειδών καρκίνου και με μικρή επιβίωση μετά την διάγνωση. Εξετάσαμε την υπόθεση ότι η επιβίωση ελαττώνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στους διαβητικούς μετά την διάγνωση συμπαγούς όγκου και ότι η θεραπεία με μετφορμίνη επιδρά θετικά στην επιβίωση.
Υλικό και μέθοδος: Τα στοιχεία λήφθηκαν από περισσότερα από 350 κέντρα πρωτοβάθμιας περίθαλψης του Ηνωμένου Βασιλείου σε μια αναδρομική επιδημιολογική μελέτη. Καταγράφηκαν όλα τα άτομα με ή χωρίς διαβήτη που παρουσίασαν για πρώτη φορά όγκο, από τον Ιανουάριο του 1990 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009. Καταγράφηκε επίσης η θεραπεία που ελάμβαναν οι διαβητικοί. Μοντέλα στατιστικής ανάλυσης cox proportional hazards χρησιμοποιήθηκαν για να συγκριθεί η θνητότητα από κάθε είδος καρκίνου και από κάθε άλλο αίτιο.
Αποτελέσματα: από 112.408 άτομα που καταγράφηκαν, 8392 ήταν διαβητικοί τ 2 ( ποσοστό 7,5%). Η θνητότητα από καρκίνο ήταν αυξημένη στους διαβητικούς σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς ( hazard ratio 1,09 [95% CI 1.06-1,13 ]) Η θνητότητα ήταν αυξημένη στους ασθενείς με καρκίνο μαστού (1,32 [1,17-1,49]) και καρκίνο προστάτου (1,19 [1,08-1,31]), αλλά ελαττωμένη σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα (0,84 [0,77-0,92]). Όταν αναλύθηκε η αντιδιαβητική θεραπεία, η θνησιμότητα, σε σχέση με τους μη διαβητικούς, ήταν
αυξημένη σε ασθενείς υπό μονοθεραπεία με σουλφονυλουρία (1,13 [1,05-1,21]) ή ινσουλίνη (1,13 [1,01-1,27]), αλλά ελαττωμένη σε ασθενείς υπό μονοθεραπεία με μετφορμίνη (0,85 [0,78-0,93]).
Συμπεράσματα: Η μελέτη επιβεβαίωσε ότι οι διαβητικοί έχουν πιο πτωχή πρόγνωση μετά εμφάνιση καρκίνου, αλλά η συσχέτιση ΣΔ-πτωχής πρόγνωσης διαφοροποιείται ανάλογα με την εντόπιση του όγκου και την αντιδιαβητική θεραπεία. Η μετφορμίνη συσχετίστηκε με αύξηση της επιβίωσης, σε σύγκριση τόσο με άλλες αντιδιαβητικές θεραπείες, όσο και με τον μη διαβητικό πληθυσμό.